(Facebook, 29 maart 2018)
Proficiat voor Joachim Pohlmann wegens zijn kalme doch besliste wederwoord aan Paul Goossens: "Ik zou verontschuldigingen van u kunnen eisen", wanneer deze de Vlaamse eis: "Walen buiten", met "Juden 'raus" vergeleek. De neiging van Hitlercentrische vunzige geesten om overal het nazisme bij te sleuren en via die criminalisering hun tegenstander te overtroeven, is een vergif. Zich door deze gewapende woorden niet laten intimideren, en ze integendeel zelf problematiseren, is een aanzienlijke verdienste.
Terzake: wanneer men de werkelijkheid rond de woorden bekijkt, is de ongerijmdheid van die vergelijking volstrekt duidelijk. Aan de ene kant een volkerenmoord, aan de andere kant helemaal niets, noch zelfs maar de flauwste zweem ervan. Ach, het was niet de sympathiekste leuze, maar alleen een verstokt lasteraar kan er een oproep tot volkerenmoord in zien. Maar om er genereus toch het goede van te erkennen: we weten nu ook op gezag van Paul Goossens wat de conservatieven zo lang gezegd hadden, namelijk dat "woorden gevolgen hebben".
We zagen een zaal onder leiding van Goossens zelf scanderen: "Bourgeois buiten!" Omdat ik zelf het hoofd koel houd, heb ik daar geen erg in (ik heb het zelf jammer genoemd dat de leuze "Boerzwa buiten" die tot recent op een muur in het Leuvense stadspark gekalkt stond, er verwijderd is), hoewel er in uitvoering van die gedachte wel degelijk miljoenen "klassevijanden" in de communistische landen vermoord zijn, meer dan in de Holocaust. Goossens genocidair? Niet volgens mij, maar volgens Goossens wel.
Die volkerenmoord was overigens geen toepassing van de geciteerde woorden. Het was geen louter "buiten" zetten van de geviseerde bevolkingsgroep waarmee de nazi's dreigden (of dat ze er in de praktijk na de Frans-Britse oorlogsverklaring van maakten), noch een louter "buiten" zetten van de klassevijanden door de communisten. Wanneer iemand met moord wil dreigen, dan zegt hij niet dat je "buiten" moet, maar dat je "dood" moet. Een klein onderscheid dat mensen verblind door haat blijkbaar over het hoofd zien.
Bijvoorbeeld, wanneer Mo de heidenen tot overgave en bekering intimideert, dan bedreigt hij hen niet met: "Buiten!", maar met de dood: "Hun plaats is het hellevuur", "Houw in op hun nek!" En aan die duidelijke woorden beantwoordt inderdaad een praktijk. We hoeven het zelfs niet over de middeleeuwen te hebben: tijdens mijn leven, in 1971, pleegde het Pakistaanse leger een meer dan miljoenvoudige massamoord op de hindoes in Bangladesj. En zelfs de jongsten onder ons hebben de recente islamitische aanslagen tegen een aantal heidense doelwitten meegemaakt, helemaal in uitvoering van Mo's eigen bevelen of voorbeeldgedrag.
Met zijn timing heeft Goossens ook al geen geluk. Juist nu heeft een moslim een hoogbejaarde overlevende van de door Goossens geïnstrumentaliseerde Holocaust, Mireille Knoll, vermoord. Wat die moslim deed, was de daad bij het woord voegen: zijn daad bij het bij alle moslims ingedrilde (en door onze overheden gefaciliteerde en gesubsidieerde) woord van Mo. Die had het nog zo ondubbelzinnig gezegd: "Strijd tegen de joden tot zelfs de rots waarachter een jood zich verbergt, u toeroept: 'Hee, strijder van Allah, hier schuilt een jood achter mij! Kom en dood hem!'"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten