Rechts over Trump
(Doorbraak, 12 januari 2021)
Links
begrijpt zeer weinig van zijn grote boeman, Rechts. De beoordeling van de zeer
tijdelijke bezetting van het Capitool in Washington op 6 januari, 'staatsgreep'
en al, geeft weer eens een scheefgetrokken beeld van wat er echt gebeurd is.
Wij steken liever ons licht op bij de intelligente rechterzijde in de VS,
eerstehands.
Robert Spencer, beheerder van de islamkritische webstek Jihadwatch,
heeft in 2020 een boek over een heel ander onderwerp geschreven: Rating
America’s Presidents, een vergelijkende inschatting van alle
VS-staatshoofden. Hij beoordeelt Donald Trump op basis van zijn
beleidsresultaten als één van de beste. De nasleep van het Capitool-incident vergelijkt
hij met de manier waarop de nazi’s van de Rijksdagbrand gebruik maakten om de
oppositie te vernietigen: ‘Niemand kan enige uitspraak van president Trump
aanwijzen waarin hij zijn supporters oproept om het Capitool te bestormen, laat
staan een coup te plegen tegen de VS-regering, maar dat doet er niet meer toe.’
(‘The Left
is enjoying its Reichtstag fire moment’, PJ Media, 9 jan.) Het Bestel en de media hebben immers anders beslist.
Feitenbasis
Een
feitenbasis onder de antiracistische beroering over George Floyd, met
tientallen doden, ontbrak (er was geen enkele aanwijzing voor een racistische
beweegreden), en idem voor de tornado van verontwaardiging over Trumps verantwoordelijkheid
voor de bestorming. Hij had opgeroepen tot een betoging, wat gewoon toegelaten
is, en heeft nadien de bezetting en het geweld veroordeeld.
Hem valt
formeel geen verantwoordelijkheid aan te wrijven: ‘Nu de
Democraten in het Congres besloten hebben dat wat president Trump op de 'Save
America'-betoging tot een rel aanspoorde, is het een goed idee, te zien wat
hij eigenlijk gezegd heeft. Vraag jezelf dan af welke woorden jou ertoe gebracht zouden
hebben, in het Capitool in te breken en dingen te vernielen?’ (Victoria Taft: ‘Which of these words spoken by Trump would
cause you to riot?’, PJ Media, 11–1)
Dat pleit hem
juridisch wel vrij, maar in andere opzichten geldt hij wel als politiek
schuldig. Dat is ten eerste zo voor zijn eigen fans. Die simpele geesten die niet boven het niveau
van personencultus uitstegen maar wel onmiskenbaar loyaal, heeft hij ‘onder de
bus gegooid’ door zich meteen na de gebeurtenissen koudweg van hen te
distantiëren. Ook zonder de dramatische afloop was de betoging voor de
deelnemers trouwens teleurstellend: ze was niet opgevat als deel van een grotere
beweging, waarin kraampjes hen opwachtten en e-mail-adressen verzameld werden
om verdere agitatie te organiseren.
Het ging alleen over Trump.
Ideologisch meer afgetekende
types bij het online medium VDare.com wijden een artikelenreeks aan The
Stupid Party, de Republikeinen die zich steeds weer in de voet schieten (de
Democraten zijn dan The Evil Party). Het gaat minder tegen het ruggengraatloze
partijbestuur, dat de slippen van de Democraten draagt in de aanval op Trump,
wel tegen Trump en zijn aanhangers zelf.
Doelloos
David Cole stelt de vraag
aan alwie de inval in het Capitool steunde: 'Wat had er moeten gebeuren?... Wat
had het eindspel moeten zijn? Vier betogers stierven, één (een veterane) door
de stadspolitie. Agenten werden geslagen, één van hen stierf... Okee, Dat
was het slechte resultaat, maar wat was het gewenste? “Niets zal ons tegenhouden”, schreef de
veterane uren vóór ze doodgeschoten werd bij haar poging om door een
gebroken venster het Capitool in te klimmen. “Ons tegenhouden” van wat? Wat was het doel van de
hele stunt?' (‘Well,
That Went Great’, Takimag, 12-1)
Soms valt zelfs bij een mislukking
eer te behalen, niet echter bij zulk doelloos doch dodelijk kinderspel. En
dat lag niet aan een snel-verzonnen Antifa-infiltratie, noch werd het
goedgepraat doordat Antifa-BLM-betogingen ‘het óók doen’ (bv. 60+ agenten
gewond bij de belegering van het Witte Huis eind mei), toch niet bij een beweging
die zich als het antwoord op de linkse anarcho-tirannie presenteert. Cole noemt het 'een explosie van dwaasheid die voor een generatie aan de
rechterzijde zal blijven plakken'.
Om een oorlog te winnen heb
je een leger nodig. Dat betekent niet wapens meebrengen, wel discipline,
gemeenschappelijk doelgerichtheid. De Romeinen prezen de individuele moed van
de Gallische krijgers maar versloegen hen wel wegens hun eigen falanx-organisatie.
Dat is bij de extremen het verschil tussen links en rechts, met figuren die door
hun alleengang de rechtse zaak veel schade toebrengen. Hier had je er die de
politie aanvielen of vice-president Mike Pence bedreigden, niet op bevel maar
uit eigen temperament. Zij zoeken niet de overwinning, wel hun emoties uitleven.
Ann Coulter
In de uren vóór de raid schreef Ann
Coulter haar eindoordeel over dit presidentschap: 'The election is over. Here’s
the truth about Trump.' (Takimag, 6-1) Dat was net na de nipte
Republikeinse nederlaag in de senaatsverkiezingen in
Georgia: 'Wanneer we werkelijk alle hens aan dek nodig hadden in
Georgia, was Trump een sloopkogel. Hij kwam er iedereen beledigen en weigerde
over iets anders te praten dan zichzelf.'
Hij heeft deze verkiezing doen
kantelen ten voordele van de Democraten. Na het presidentschap ging nu ook de
senaatsmeerderheid voor de Republikeinen verloren, met enorme gevolgen in de
cultuurstrijd. 'Wellicht zijn de Amerikanen doodsbang voor de Democraten,
maar ze zijn ook Trump kotsbeu.'
Ja, zegt Coulter, ‘de Democraten fraudeerden.
(…) Misschien
had iemand daartegen moeten ingrijpen voor de verkiezing. (…) Het gebruikelijke probleem met Trump is dat hij vol praatjes is,
maar geen daden. Hij praatte over de massieve fraude die uit
het stemmen per post zou voortkomen (…) maar deed niets. Hij praatte over
“wet & orde” toen steden platgebrand werden, maar deed niets. Hij praatte over
de muur’, enzovoort.
Nochtans had Trump de wind in de
zeilen: populaire thema’s die anderen niet aandurfden, toegewijde volgelingen,
in zijn eerste twee jaar een meerderheid in het Huis en de Senaat: ‘Trump had
een massief populaire president kunnen zijn, met gemak herkozen, als hij maar
zijn kiesbeloften trouw gebleven was. (…) Trump heeft iedereen verkocht die
ooit trouw aan hem was.’ Zij maakt de vergelijking met Ronald Reagan’s overweldigende
herverkiezing in 1984: ‘Maar Reagan hield zijn beloften.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten